Układ statyczny

Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Układ statyczny (układ bezinercyjny) – w przeciwieństwie do układu dynamicznego jest układem, w którym nie można wyróżnić żadnych zmiennych stanu.

Układ statyczny nie zawiera w sobie żadnych części inercyjnych, które mogłyby powodować gromadzenie energii (np. kondensatorów, sprężyn itp. – zob. też stan układu); układ taki jedynie rozprasza energię.

Do opisu układów statycznych stosuje się zwykle charakterystykę statyczną, która przedstawia (zwykle stałą, tzn. niezależną od czasu) relację pomiędzy sygnałem na wejściu i wyjściu układu. Rozpatrywanie charakterystyk czasowych w kontekście układu statycznego nie ma sensu, gdyż nie mówią one nic o układzie, w którym nie ma żadnych zmiennych stanu.