Węglan baru

Ten artykuł od 2023-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Węglan baru
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
węglan baru
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

BaCO3

Masa molowa

197 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały proszek lub krucha masa[1]

Minerały

witeryt

Identyfikacja
Numer CAS

513-77-9

PubChem

10563

Właściwości
Gęstość
4,3 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
0,014 g/l (20 °C)[2]
Temperatura rozkładu

1300–1380 °C[2]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[2]
Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H302

Zwroty P

P270, P301+P312

Dawka śmiertelna

LD50 418 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]

Podobne związki
Inne aniony

BaSO
4

Inne kationy

CaCO
3
, MgCO
3

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Węglan baru, BaCO
3
nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu węglowego i baru.

Właściwości

Węglan baru w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym barwy białej, słabo rozpuszczalnym w wodzie. Tworzy rombowe kryształy, które w temperaturze ponad 800 °C przechodzi w odmianę heksagonalną, zaś powyżej 975 °C w odmianę regularną.

pH jego roztworów wodnych wynosi 4–5 (0,016 g/l, 16 °C). Barwi płomień palnika na kolor zielony.

Podczas ogrzewania następuje jego rozkład z wydzieleniem dwutlenku węgla:

BaCO
3
BaO + CO
2

Otrzymywanie

Jest otrzymywany w reakcji barytu z węglanem potasu pod zwiększonym ciśnieniem:

BaSO
4
+ K
2
CO
3
K
2
SO
4
+ BaCO
3

Można go też otrzymać z siarczku baru i węglanu sodu:

BaS + Na
2
CO
3
Na
2
S + BaCO
3

Zastosowanie

Stosuje się go w produkcji szkieł i szkliw łatwotopliwych i silnie załamujących światło. Służy też do zmiękczania wody kotłowej oraz do produkcji farb i papieru. Jest też stosowany w pirotechnice oraz do produkcji czystego tlenku baru. W produkcji cegieł i ceramiki, jest dodawany do masy ceramicznej w celu wytrącenia soli (wapniowych lub magnezowych), które powodują wykwity.

Toksyczność

Pyły węglanu baru działają drażniąco na skórę i oczy.

W przypadku spożycia wchłonięte jony baru powodują zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, biegunkę oraz spazmy. Mogą też wystąpić: ślinotok, nudności, wymioty oraz biegunka.

Przy przewlekłym narażeniu na kontakt z węglanem baru występują: arytmia serca serca i osłabienie jego pracy, wzrost ciśnienia krwi, zapaść krążenia oraz sztywność mięśni.

Przypisy

  1. Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
  2. a b c d e Barium carbonate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1690 [dostęp 2023-08-28]  (niem. • ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • LCCN: sh85011855
  • GND: 4353070-9
  • J9U: 987007283148105171
  • Britannica: science/barium-carbonate
  • SNL: bariumkarbonat