Wyspa Beringa

Wyspa Beringa

Zdjęcie satelitarne wyspy
Kontynent	Azja
Państwo	Rosja
Akwen	Morze Beringa
Powierzchnia	1660 km²
Położenie na mapie Kraju Kamczackiego Wyspa Beringa
Położenie na mapie Rosji Wyspa Beringa
55°00′02,99″N 166°16′23,02″E/55,000830 166,273060

Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wyspa Beringa (ros. Остров Беринга, ostrow Bieringa) – wyspa położona na Morzu Beringa na wschód od Kamczatki, największa w archipelagu Wysp Komandorskich. Administracyjnie stanowi część Kraju Kamczackiego w Rosji. Ma ok. 90 km długości i ok. 24 km szerokości, zajmuje powierzchnię 1660 km²^[1]. Charakteryzuje się brakiem drzew, wzgórzami i srogim klimatem. Wyspa narażona jest na trzęsienia ziemi. Najwyższy szczyt wyspy (755,4 m n.p.m.) nosi nazwę Góry Stellera.

Znajduje się na niej miejscowość Nikolskoje, którą zamieszkuje blisko 800 osób, z czego ok. 300 to rdzenni mieszkańcy tych terenów – Aleuci. Większość ludzi zajmuje się rybołówstwem^{[potrzebny przypis]}.

Wyspę odkrył w 1741 roku komandor Vitus Bering, kiedy u jej wybrzeży rozbił się dowodzony przez niego statek „Święty Piotr”. Niewielkiej grupie rozbitków udało się przedostać na Kamczatkę w lecie 1742 roku. Część załogi, w tym także sam Bering, zmarła na wyspie^[2].

Wyspa znajduje się na terenie Komandorskiego Rezerwatu Biosfery.

Zobacz

• Syrena morska

Przypisy