Zbigniew Sołuba

Zbigniew Sołuba

Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1924 Rudka
Data śmierci	29 sierpnia 2000
Redaktor naczelny „Expressu Wieczornego”
Okres	od 10 maja 1968 do 27 marca 1975
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Leon Bielski
Następca	Michał Wojewódzki
Ambasador PRL w Nigerii
Okres	od 1975 do 1978
Poprzednik	Józef Filipowicz
Następca	Witold Jurasz
Dyrektor Generalny w Ministerstwie Kultury i Sztuki
Okres	od 20 września 1978 do 16 lipca 1980
Odznaczenia

Zbigniew Tomasz Sołuba (ur. 1 kwietnia 1924^[1] w Rudce^[2], zm. 29 sierpnia 2000^[1]) – polski dziennikarz, ambasador PRL w Nigerii (1975–1978), z wykształcenia prawnik.

Życiorys

Syn Feliksa^[3]. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie II wojny światowej pracował jako nauczyciel przedmiotów zawodowych^[2]. Żołnierz Armii Krajowej. W 1946 był kurierem do II Korpusu. W 1946 został aresztowany, a w następnym roku zwolniony po pozyskaniu do współpracy (ps. „Nawrócony”, później „Zbyszewski”). W 1956 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1965 został skreślony z sieci agenturalnej ze względu na kontakty z członkami Komitetu Centralnego PZPR^[4].

Pracował m.in. w „Przekroju”^[5], Polskiej Agencji Prasowej^[6] oraz „Głosie Nauczycielskim”^[7]. W latach 1958–1962 był korespondentem PAP w Chinach oraz Indonezji, następnie zastępcą naczelnego redaktora PAP^[2] oraz „Polityki”. Jako zastępca redaktora naczelnego „Polityki” w marcu 1968 bezskutecznie dążył do włączenia się przez czasopismo w antysemicką nagonkę^[8][9]. W efekcie odszedł z tygodnika i 10 maja 1968 został redaktorem naczelnym „Expressu Wieczornego”^[6][9][10], którym był do 27 marca 1975^[11].

W 1972 był polskim delegatem na 27. sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych^[2]. W 1975 miał zostać ambasadorem w Chińskiej Republice Ludowej, jednak władze w Pekinie odmówiły mu agrément ze względu na jego działalność dziennikarską^[12]. W latach 1975–1978 pełnił funkcję ambasadora w Nigerii (rezydującego w Lagos), z dodatkową akredytacją na Niger, Togo i Benin^[2]. Od 20 września 1978 do 16 lipca 1980 był szefem Komitetu Kinematografii w randze Dyrektora Generalnego w Ministerstwie Kultury i Sztuki^[13].

W 1954 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie prasy i publicystyki” został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi^[3].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[1].

Przypisy