Biyo sıvılar, ulaşım dışındaki enerji amaçları için (yani ısıtma ve elektrik) biyokütleden yapılan sıvı yakıtlardır.[1]
Biyosıvılar genellikle palmiye veya soya yağı gibi işlenmemiş veya kullanılmış bitkisel ve tohum yağlarından yapılır. Bu yağlar bir elektrik santralinde yakılarak ısı elde edilir ve bu ısı daha sonra evleri ısıtmak veya suyu kaynatarak buhar elde etmek için kullanılabilir. Bu buhar daha sonra elektrik üretmek üzere bir türbini çalıştırmak için kullanılabilir.
Rudolf Diesel'in daha sonra kendi adını taşıyacak olan içten yanmalı motorun halka açık ilk sergisi yer fıstığı yağı ile çalışmıştır.[2]
Biyo sıvı üretimi ve kullanımı
Biyo sıvılar uzun yıllardır küçük ölçekte evlere ısı sağlamak için kullanılıyor ancak şimdi büyük enerji sağlayıcıları bunların daha büyük ölçekte kullanımına bakıyor.
Bristol'de (Birleşik Krallık) tartışmalı bir tesise, yüzlerce şikayet almasına rağmen kısa süre önce izin verildi.[3] Tesis W4B tarafından inşa edilecek ve işletilecek. Sonra 25.000 eve yetecek kadar enerji sağlayacak.
Avantajları
Biyo sıvılar, diğer yenilenebilir enerji kaynaklarına göre birçok önemli avantaja sahiptir:[4]
Biyo sıvılar yüksek enerji yoğunluğuna sahiptir.
Bu teknoloji uzun yıllardır kullanılmakta olup oldukça köklüdür.
Talep üzerine kullanılabilir, güç talebindeki değişikliklere hızlı tepki verir.
Yabancı petrole olan bağımlılığı azaltmaya yardımcı olabilir.
Sera gazı emisyonlarını azaltır.
Kaynakça
^"Renewable Energy Association 2009 Handbook" (PDF). 24 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2011.
^"Sustainable Energy From Vegetable Oil". 15 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2011.
^"BBC News: Bristol biofuel plant given go-ahead by Eric Pickles". 29 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2024.
^"Bioliquids: do they have a role in renewable energy?". 15 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2011.
Sözlük • 
Kategori
