Kût'ül-Amâre Kuşatması

Kût'ül-Amâre Kuşatması
I. Dünya Savaşı Irak Cephesi

Townshend ve Halil Kut, Kut'un düşüşünden sonra
Tarih7 Aralık 1915 – 29 Nisan 1916
Bölge
Kut, Irak
Sonuç Kesin Osmanlı zaferi
Taraflar

Birleşik Krallık Britanya İmparatorluğu

Osmanlı İmparatorluğu Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Birleşik Krallık Charles Townshend (esir) Alman İmparatorluğu Goltz Paşa
Osmanlı İmparatorluğu Halil Bey
Osmanlı İmparatorluğu Nurettin Bey
Osmanlı İmparatorluğu Ali İhsan Bey
Güçler
6. Poona (Hint) Tümeni
Toplam: 45.000
31.000
Kayıplar

23.000 ölü veya yaralı

13.309 esir
10.000 ölü veya yaralı
  • g
  • t
  • d
Irak Cephesi

Kût'ül-Amâre Kuşatması (Birinci Kut Muharebesi), I. Dünya Savaşı'nın Irak Cephesi'nde, Osmanlı Devleti ile Britanya İmparatorluğu arasında gerçekleşmiş bir kuşatma muharebesidir. 8.000 askerden oluşan Britanya-Hint garnizonu Bağdat'ın 160 kilometre güneyinde Kut kasabasında Osmanlı ordusu tarafından kuşatılır. 1915 yılında bu kasabanın nüfusu 6.500 civarıdır. 29 Nisan 1916'da garnizonun teslim olmasını takiben kuşatma esnasında sağ kalanlar esir olarak Halep'e götürüldü. Kuşatma tarihçiler tarafından Birleşik Krallık ve İtilaf Devletleri için önemli bir yenilgi olarak sınıflandırılmaktadır.[1]

10 ay sonra Kut, İkinci Kut Muharebesi sonucunda Britanya Hindistanı Ordusu tarafından ele geçirildi ve bölge tekrar Birleşik Krallık kontrolüne geçti.

Başlangıç

Tümgeneral Charles Townshend komutasındaki Britanya 6. Poona Tümeni (Hint Tümeni) Bağdat'a ilerlemeye çalışırken 22-23 Kasım 1915'te Selman-ı Pak Muharebesi'ni (Tizpon) kazanamayarak geri çekildi ve 3 Aralık'ta Kut'a sığındı.

Kuşatma

Kût'ül-Amâre Kuşatması öncesi. (Eylül 1915)

Yeni kurulan Osmanlı 6. Ordusu'nun komutanlığına atanarak 5 Aralık'ta Bağdat'a varan Mareşal Colmar Freiherr von der Goltz Paşa'nın emriyle Irak ve Havalisi Komutanı Miralay 'Sakallı' Nurettin Bey'in birlikleri 7 Aralık'ta Kut'u kuşattı.

Yardım harekâtları

İlk yardım harekâtı korgeneral Fenton Aylmer komutasında toplanmış 19.000 kişilik orduydu. Ocak 1916'da Ali Gharbi'den nehrin son noktasına vardılar.

Şeyh Saad Muharebesi

Britanya birlikleri Kut'u kurtarmak için General Aylmer komutasındaki Tigris (Dicle) Kolordusuyla hücuma geçtiyse de 6 Ocak 1916 tarihli Şeyh Saad Muharebesi'nde ölü ve yaralı toplam 4.262 askerini kaybederek geri çekildi.[2] Bu muharebede geri çekilme emrini veren 9. Kolordu Komutanı Miralay 'Sakallı' Nurettin Bey görevinden alındı ve yerine Enver Paşa'nın kendisinden bir yaş küçük olan amcası Mirliva Halil Paşa getirildi.

Vadi Muharebesi

19 bin kişilik Britanya Ordusu, 13 Ocak 1916 tarihli Vadi Muharebesi'nde ölü ve yaralı 1.600 kayıp verdirilerek geri püskürtüldü.[2]

Felahiye Muharebesi

Kût'ül-Amâre'de Osmanlı kuvvetleri kuşatma sırasında.
Kût'ül-Amâre Kuşatması öncesi. (Eylül-Kasım 1915)

Osmanlı ordusu Vadi'nin yukarısındaki Felahiye'de (Hanna) mevzilendi. Burası Dicle ve Suwaikiya bataklığı arasında daralan kuru zeminde bir geçitti. 21 Ocak tarihinde 20 bin kişilik Britanya birlikleri Felahiye Muharebesi'ni ölü ve yaralı 2.741 kayıpla kaybetti. Kut garnizonu için felaketi getiren bir kayıptı.[2]

Sâbis Muharebesi

Britanya İmparatorluğu güçleri kuşatmayı sona erdirmek için Mart başında Britanyalı general Fenton Aylmer komutasında yeniden bir taarruz girişiminde bulundu. Ancak 8 Mart 1916 tarihinde Sâbis (Dujaila) mevkiinde Miralay Ali İhsan Bey komutasındaki 13. Kolordu'ya hücum ettiyse de 3.500 asker kaybederek geri çekildi.[2] Sâbis Muharebesi'nde alınan yenilgiden dolayı 12 Mart 1916 tarihinde General Aylmer azledilerek yerine General George Frederick Gorringe getirildi.

Sonraki gelişmeler

Hint askerlerinden oluşan bir uçaksavar birliği.
Kut Kuşatması'nın sonu. (Nisan 1916)
İngilizlerin 29 Nisan 1916 tarihli teslim belgesi.

Halil Paşa 20-30 bin kişilik bir takviye kuvvetin cepheye katılmasını sağladı. Yeni atanan General Gorringe 5 Nisan tarihinde Felahiye, Beit Asia ve Sannaiyat bölgelerine doğru saldırıya geçti. Her iki tarafın mevcudu yaklaşık 30.000 kişiydi. 22 Nisan tarihine kadar geçen sürede ölü ve yaralı 1.200 kayıp veren Britanya birlikleri yenilerek çekildiler.

Bu sırada Britanya yetkilileri tarihteki ilk havadan yiyecek ve mühimmat ikmal harekâtını gerçekleştirdiler. Fakat bunların sık sık Osmanlı siperlerine veya Dicle Nehrine düşmesini önleyemediler.[3]

19 Nisan 1916 tarihinde 6. Ordu Komutanı Mareşal Von der Goltz Paşa, Bağdat'ta bulunan karargâhında tifüsten ölünce, yerine Mirliva Halil Paşa (Kut) getirildi.

İngiliz/Hint Garnizonunun Teslim Oluşu

29 Nisan 1916'da General Townshend, Kut'ta yaşanan açlığın da etkisiyle, diğer 5 general, 481 subay ve 13.300 er ile birlikte Osmanlı Kuvvetleri'ne teslim oldu. Halil Paşa, Kutü'l-Amare zaferinden sonra 6. Ordu'ya yayınladığı mesajda şöyle dedi:

Arslanlar! Bütün Osmanlılara şeref ve şan, İngilizlere kara meydan olan şu kızgın toprağın güneşli semasında şehitlerimizin ruhları sevinçle gülerek uçarken, ben de hepinizin pak alınlarından öperek cümlenizi tebrik ediyorum. Ordum gerek Kut karşısında ve gerekse Kut'u kurtarmaya gelen ordular karşısında 350 subay ve 10 bin erini şehit vermiştir. Fakat buna karşılık bugün Kut'ta 13 general, 481 subay ve 13 bin 300 er teslim alıyorum. Bu teslim aldığımız orduyu kurtarmaya gelen İngiliz kuvvetleri de 30 bin zayiat vererek geri dönmüşlerdir. Şu iki farka bakılınca, cihanı hayretlere düşürecek kadar büyük bir fark görülür. Tarih bu olayı yazmak için kelime bulmakta müşkülata uğrayacaktır. İşte Osmanlı sebatının İngiliz inadını kırdığı birinci zaferi Çanakkale'de, ikinci zaferi burada görüyoruz.[4]

İngiliz kuvvetleri 23.000 ölü ve yaralı, Osmanlı kuvvetleri 10.000 ölü ve yaralı vermiş, 13.000 İngiliz ve Hint askeri de esir alınmıştır.

Sonuç

Kut kuşatması sırasında açlıktan zayıf düşmüş bir Hint askeri.

Britanyalı tarihçi James Morris, Kut'un kaybını "Britanya (İngiltere) askeri tarihindeki en aşağılık şartlı teslimi" olarak tanımlamıştır. Bu yenilgi Britanya basınında ve kamuoyunda çok büyük bir infial uyandırdı. Bunun üzerine General Lake ve General Gorringe Britanya ordusunda görevlerinden alınmış ve yerlerine General Maude getirilmiştir.

Bu çarpışmaların askeri tarih açısından bir başka önemi de bilinen ilk havadan ikmal denemesini Britanya ordusunun Kut'taki birliklerini ikmal için 26 gün boyunca Dicle'deki Ora Üssü'nden 3 adet Short 184 tipi 225 beygirlik deniz uçakları ile bu kuşatma sırasında gerçekleştirmiş olmalarıdır. Ancak bu çaba yeterli olmamış ve sonucu değiştirmemiştir.[3]

Halil Paşa Kût'ül-Amâre zaferine istinaden Kut soyadını almıştır.

Destek kuvvetlerinin gelmesiyle Kut şehrine ilerleyen General Frederick Maude komutasındaki Britanya kuvvetleri, İkinci Kut Muharebesi sonrasında 23 Şubat 1917 tarihinde Kut şehrini geri aldı.

Popüler kültürdeki yeri

  • Bu konu, 2018 yılında, Türkiye'de yayın hayatını sürdüren kamu kanalı TRT 1'de yayınlanan "Mehmetçik Kût'ül-Amâre" adlı dizinin 2. sezonunda işlenmiştir.[5]
  • İsmail Bilgin'in yazdığı ve Genç Timaş Yayınları tarafından yayınlanan "Kût'ül-Amâre: Osmanlı'nın Son Tokadı" adlı kitapta işlenmiştir.[kaynak belirtilmeli]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Christopher Catherwood (22 Mayıs 2014). The Battles of World War I. Allison & Busby. ss. 51–2. ISBN 978-0-7490-1502-2. 
  2. ^ a b c d Edward J. Erickson, Ottoman Army Effectiveness in World War I: A comparative study, Routledge, 2007, ISBN 978-0-415-77099-6, s. 93.
  3. ^ a b Spooner, Reverend H. Private Papers; Imperial War Museum Documents 7308. Entry for the 16th April 1916 (quoted by Rogan 2016 s.263)
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2016. 
  5. ^ "Vikipedi Mehmetçik Kut'ul Amare". 19 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2022. 
  • g
  • t
  • d
Cepheler
Avrupa
Orta Doğu
Afrika
  • Güneybatı
  • Batı
  • Doğu
  • Kuzey
Asya ve Pasifik
  • Tsingtao Kuşatması
Deniz
Katılımcılar
İtilaf Devletleri
İttifak Devletleri
Kronoloji
Ön çatışmalar
Başlangıç
1914
1915
1916
1917
1918
Diğer çatışmalar
Sonrası çatışmalar
Yönleri
Savaş
Sivil darbe
vahşet
Anlaşmalar
Antlaşmalar
Sonuçları
Kategori Kategori
  • g
  • t
  • d
Osmanlı İmparatorluğu Yüzyıllara göre Osmanlı İmparatorluğu'nun taraf olduğu önemli kuşatmalar
13.-14.
15.
  • 1411 Konstantinopolis
  • 1422 Konstantinopolis
  • 1422-1430 Selanik
  • 1428 Güvercinlik
  • 1439 Semendire
  • 1440 Belgrad
  • 1440-41 Nobırda
  • 1448 Kocacık
  • 1450 Akçahisar
  • 1453 İstanbul
  • 1455 Berat
  • 1456 Belgrad
  • 1459 Semendire
  • 1461 Trabzon
  • 1462 Midilli
  • 1463 Yayçe
  • 1464 Yayçe
  • 1467 Akçahisar
  • 1470 Eğriboz
  • 1474 İşkodra
  • 1475 Kefe
  • 1477-78 Akçahisar
  • 1478-79 İşkodra
  • 1480 Rodos
  • 1481 Otranto
  • 1484 Kili
  • 1484 Akkerman
  • 1499 İnebahtı
16.
17.
  • 1601 Kanije
  • 1602 İstolni Belgrad
  • 1603 Tebriz
  • 1605 Estergon
  • 1616 Revan
  • 1621 Hotin
  • 1625 Bağdat
  • 1630 Bağdat
  • 1635 Revan
  • 1638 Bağdat
  • 1642 Azak
  • 1645 Hanya
  • 1646 Resmo
  • 1663 Uyvar
  • 1664 Zerinvar
  • 1648-1669 Kandiye
  • 1672 Kamaniçe
  • 1678 Çehrin
  • 1683 Viyana
  • 1684 Budin
  • 1684 Ayamavra
  • 1685 Uyvar
  • 1686 Budin
  • 1686 Peçuy
  • 1688 Eğriboz
  • 1688 Belgrad
  • 1689 Perekop
  • 1690 Belgrad
  • 1692 Hanya
  • 1693 Belgrad
  • 1695 Azak
  • 1696 Azak
18.
  • 1715 Anabolu
  • 1716 Korfu
  • 1716 Temeşvar
  • 1717 Belgrad
  • 1724 Hoy
  • 1724 Hemedan
  • 1724 Revan
  • 1725 Tebriz
  • 1731 Revan
  • 1731 Urmiye
  • 1733 Bağdat
  • 1734-35 Gence
  • 1735 Kars
  • 1737 Özi
  • 1739 Belgrad
  • 1743 Musul
  • 1744 Kars
  • 1769 Hotin
  • 1773 Silistre
  • 1788 Özi
  • 1788 Hotin
  • 1789 Belgrad
  • 1789 İzmail
  • 1799 El-Ariş
  • 1799 Yafa
  • 1799 Akka
19.
20.
  • 1912-13 İşkodra
  • 1912-13 Edirne
  • 1915 Van
  • 1915-16 Kût'ül-Amâre
  • 1916-1919 Medine
Osmanlı mağlubiyetleri italik olarak gösterilmiştir.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • LCCN: sh95003250
  • NLI: 987007544307305171