Leo Spitzer

Leo Spitzer (Almanca telaffuz: [ˈʃpɪtsɐ]; 7 Şubat 1887, Viyana, Avusturya-Macaristan – 16 Eylül 1960, Forte dei Marmi, İtalya) Avusturyalı bir Romans ve Hispanik uzmanı, etkili ve üretken bir edebiyat eleştirmeniydi. Üslubuna verdiği önemle tanınırdı.

Spitzer, Wilhelm Meyer-Lübke'nin doktora öğrencisiydi ve 1910'da doktorasını aldı. 1925'te Marburg Üniversitesi'nde, 1930'da Köln Üniversitesi'nde profesördü. 1933'te Yahudi geçmişi nedeniyle kovuldu ve Nazi Almanyası'ndan ayrıldı, İstanbul'a taşındı. Oradan 1936'da Johns Hopkins Üniversitesi'ne gitti (1934'te David S. Blondheim'ın ölümüyle boş kalan Romans filoloji kürsüsünü devam ettirdi), hayatının geri kalanını burada geçirdi.

René Wellek ve Austin Warren'e göre:

“ Leo Spitzer, Henri Barbusse'nin yazılarında kan ve yara gibi motiflerin tekrarını araştırarak [dilsel özelliklerin ve içerik unsurlarının paralelliğini] erkenden uygulamıştır [...] Daha sonra Spitzer, tekrarlayan üslup özellikleri ile yazarın psikolojisi arasındaki bağlantıyı kurmaya çalıştı, ör. Péguy'un tekrarlayan stilini Bergsonculuk ve Jules Romains'in stilini Ünanimizm ile ilişkilendirdi.[1] ”

Seçme çalışmaları

  • Die Wortbildung als stilistisches Mittel exemplifiziert an Rabelais. Max Niemeyer, Halle 1910.
  • Aufsätze zur romanischen Syntax und Stilistik. Max Niemeyer, Halle 1918.
  • Fremdwörterhatz und Fremdvölkerhaß. Eine Streitschrift gegen die Sprachreinigung. Manzsche Hof-, Verlags- und Universitäts-Buchhandlung, Wien 1918.
  • Studien zu Henri Barbusse. F. Cohen, Bonn 1920.
  • Lexikalisches aus dem Katalanischen und den übrigen iberomanischen Sprachen. Leo S. Olschki, Genf 1921.
  • Über die Ausbildung von Gegensinn in der Wortbildung. In: Ernst Gamillscheg and Leo Spitzer: Beiträge zur romanischen Wortbildungslehre. Leo S. Olschki, Genf 1921.
  • Italienische Kriegsgefangenenbriefe. Materialien zu einer Charakteristik der volkstümlichen italienischen Korrespondenz. Peter Hanstein (edit.), Bonn 1921.
  • Italienische Umgangssprache Kurt Schroeder, Bonn 1922.
  • Stilstudien. Hueber, München 1928.
  • Romanische Stil-und Literaturstudien. Elwer'sche Verlagsbuchhandlung, Marburg 1931.
  • Der Stil Diderots (1948). In Jochen Schlobach (edit.): Denis Diderot. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1992, 3-534-09097-7.
  • Racine et Goethe. In: Revue d’histoire de la philosophie et d’histoire générale de la civilisation 1.1933: S.58-75.
  • La enumeración caótica de la poesía moderna. Instituto de Filología, Buenos Aires 1945.
  • Linguistics and Literary History. Princeton University Press, Princeton NJ 1948.
  • Essays on English and American Literature. Hrsg. von Anna Granville Hatcher. Princeton University Press, Princeton NJ 1962.
  • Classical and Christian Ideas of World Harmony: Prolegomena to an Interpretation of the Word "Stimmung" 27 Ekim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Anna Granville Hatcher; mit einem Vorwort von René Wellek. Johns Hopkins University Press, Baltimore 1963.
  • Interpretationen zur Geschichte der französischen Lyrik. Hrsg. von Helga Jauß-Meyer u. Peter Schunk. Selbstverlag des Romanischen Seminars der Universität Heidelberg 1961. (Aus Tonbandaufnahmen erstelltes Skriptum einer Gastvorlesung im Sommersemester 1958 an der Universität Heidelberg)

Kaynakça

  1. ^ Wellek and Warren, Theory of Literature, 3rd edition (Penguin, 1963), pp.182-83.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin