Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998

1997 1999
Dyscyplina	piłka nożna
Turniej	Puchar Polski 1997/1998
Amica Wronki Aluminium Konin
5 3
Po dogrywce
Obiekt	Stadion Miejski Poznań
Data	13 czerwca 1998
Sędzia	Marek Kowalczyk

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998 – mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1997/1998 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 13 czerwca 1998 roku na Stadionie Miejskim w Poznaniu pomiędzy Amicą Wronki a Aluminium Konin. Po zwycięstwie po dogrywce 5:3 trofeum po raz 1. wywalczyła Amica Wronki, która uzyskała tym samym prawo gry w kwalifikacjach Pucharu Zdobywców Pucharów 1998/1999.

Tło

W sezonie 1997/1998 Amica Wronki występowała w pierwszej lidze, zaś Aluminium Konin w drugiej. Amica zajęła w lidze siódme miejsce^[1], a Aluminium zajęło drugie miejsce w tabeli grupy zachodniej, ulegając jedynie Ruchowi Radzionków^[2]. W owym czasie sponsorowany przez lokalną hutę klub z Konina był dobrze sytuowany finansowo, a jego zawodnikami byli m.in. Artur Bugaj, Andrzej Jaskot i Piotr Czachowski^[3].

Amica grę w Pucharze Polski rozpoczęła od 1/16 finału, pokonując wówczas na wyjeździe 3:1 po dogrywce Pogoń Świebodzin. W 1/8 finału wronieccy zawodnicy pokonali u siebie obrońcę trofeum, Legię Warszawa 3:0. W ćwierćfinale Amica wygrała na wyjeździe 2:1 z GKS Bełchatów po dogrywce, a w półfinale także po dogrywce wygrała 3:1 z Górnikiem Zabrze. Aluminium natomiast rozpoczęło grę w Pucharze Polski od drugiej rundy, odnosząc wówczas wyjazdowe zwycięstwo 3:0 nad Chemikiem Bydgoszcz. W trzeciej rundzie piłkarze klubu pokonali na wyjeździe 4:1 Flotę Świnoujście, a w 1/16 finału ograli w Koninie 2:0 Wisłę Kraków. 1/8 finału zakończyła się domowym zwycięstwem 2:1 nad Odrą Wodzisław Śląski, a w ćwierćfinale piłkarze z Konina wygrali u siebie 1:0 z GKS Katowice. W półfinale Aluminium rozegrało u siebie spotkanie z Polonią Warszawa, w którym padł remis 0:0, a w rzutach karnych triumfowali gospodarze 7–6^[4].

Mecz

Mecz finałowy odbył się 13 czerwca 1998 roku o godzinie 17:30 na Stadionie Miejskim w Poznaniu. Sędzią głównym spotkania był Marek Kowalczyk. Na początku spotkania przewagę uzyskali gracze Aluminium, a w 17. minucie pierwszą bramkę zdobył Tomasz Wojciechowski^[3]. Następnie sędzia nie podyktował rzutu karnego za faul na Andrzeju Jaskocie^[5]. W 33. minucie na 2:0 podwyższył Piotr Czachowski, a dwie minuty później pierwszą bramkę dla Amiki zdobył Andrzej Przerada. Następnie Kowalczyk rozpoczął sędziowanie na niekorzyść Aluminium, m.in. karząc graczy klubu kontrowersyjnymi żółtymi kartkami. W 44. minucie, po faulu Damiana Augustyniaka na Radosławie Bilińskim, rzut karny wykorzystał Paweł Kryszałowicz, strzelając na 2:2. Do przerwy wynik nie zmienił się^[3].

Konińscy piłkarze, odnosząc wrażenie, iż mecz jest niesprawiedliwie sędziowany, w przerwie odmówili wyjścia na drugą połowę. W związku z tym przerwa w meczu wydłużyła się^[5][6]. W 2009 roku Paweł Kryszałowicz powiedział, że według jego wiedzy piłkarze Amiki i Aluminium w przerwie licytowali się o kupno meczu, jednak Andrzej Jaskot w wywiadzie dla TVP Sport stanowczo odrzucił taką wersję^[5].

W 75. minucie meczu po składnej akcji na 3:2 dla Aluminium gola zdobył Artur Bugaj. W 78. minucie spotkania drugą żółtą i w konsekwencji czerwoną kartką został ukarany Andrzej Jaskot za to, że nie odsunął się na przepisową odległość w momencie wykonywania rzutu wolnego przez Amikę. W 88. minucie Amica wyrównała wynik za sprawą bramki Dariusza Jackiewicza. W dogrywce dwa gole dla Amiki zdobyli Tomasz Sokołowski II i Grzegorz Król i spotkanie zakończyło się wynikiem 5:3^[3].

Szczegóły meczu

13 czerwca 1998 17:30	Amica Wronki Przerada  35' Kryszałowicz  44' (k.) Jackiewicz  88' Sokołowski II  98' Król  116'	5:3 (Dogrywka) 2:2, 3:3 Raport	Aluminium Konin  17' Wojciechowski  33' Czachowski  75' Bugaj	Stadion Miejski, Poznań Widzów: 10 000 Sędzia: Marek Kowalczyk (Lublin)

BR Jarosław Stróżyński OB Marek Bajor 103' OB Zbigniew Małachowski OB Mirosław Siara OB Andrzej Przerada PO Grzegorz Motyka 75' PO Dariusz Jackiewicz PO Radosław Biliński PO Tomasz Sokołowski II NA Paweł Kryszałowicz NA Remigiusz Sobociński 55' Zmiany: NA Grzegorz Król 55' PO Sławomir Maciuszek 75' OB Ireneusz Kościelniak 103' Trener: Wojciech Wąsikiewicz

BR Adam Piekutowski OB Artur Gajewski 101' OB Robert Kolasa OB Jacek Pieniążek OB Artur Kościuk PO Tomasz Wojciechowski 87' PO Piotr Czachowski PO Damian Augustyniak PO Tomasz Oleszek 83' NA Artur Bugaj NA Andrzej Jaskot  78' Zmiany: OB Robert Górski 83' PO Grzegorz Kolisz 87' NA Artur Majewski 101' Trener: Jerzy Kasalik

Po meczu

Nieobiektywne sędziowanie w trakcie meczu zarzucali Kowalczykowi komentatorzy – Janusz Basałaj i Edward Durda^[6], a po meczu m.in. trenerzy Adam Topolski i Janusz Białek, działacze: Bolesław Krzyżostaniak i Edward Potok oraz wojewodowie: Stanisław Tamm, Maciej Musiał i Ireneusz Michalak^[3]. Z drugiej strony Michał Listkiewicz stwierdził, iż sędzia miał „gorszy dzień”, ale odparł zarzuty, jakoby spotkanie było rozegrane w sposób nieuczciwy^[5]. Trener Aluminium Jerzy Kasalik pochwalił swoich piłkarzy oraz wypowiadał się krytycznie na temat pracy sędziego^[3]. Mimo to obserwator meczu Alojzy Jarguz wystawił sędziemu za spotkanie notę 8/10 i nie stwierdził żadnego błędu Kowalczyka^[6]. Polski Związek Piłki Nożnej ukarał Kowalczyka trzymiesięcznym zakazem sędziowania^[3]. Wydział Dyscypliny związku orzekł, że Kowalczyk podczas spotkania popełnił szesnaście rażących błędów^[5]. Aluminium bezskutecznie domagało się powtórzenia meczu, zwracając się w tej kwestii do prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego i ministra sportu Jacka Dębskiego^[7].

W książce „Spowiedź Fryzjera” do ustawienia meczu przyznał się Ryszard Forbrich. Podczas zeznań w prokuraturze w 2009 roku wersję tę potwierdził Paweł Kryszałowicz dodając, iż sędzia został przekupiony kwotą 150 tysięcy złotych^[3].

Za triumf w Pucharze Polski Amica otrzymała nagrodę finansową w wysokości pół miliona złotych^[8].

Przypisy