Okręty podwodne typu R-1

Okręty podwodne typu R-1

Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Projekt	EB77A
Stocznia	Fore River Shipyard (R-1 to R-14) Union Iron Works (R-15 to R-20)
Użytkownicy	US Navy  Marina de Guerra del Perú
Uzbrojenie:
8 torped, działo kal. 76 mm
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe	4 x 533 mm (R-21 – R-27: 450 mm)
Załoga	29 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	578 ton
• w zanurzeniu	691 ton
Długość	56,74 metra
Szerokość	5,5 metra
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	13,5 węzła (R-21 – R-27: 14 w.) 10,5 węzła (R-21 – R-27: 11 w.)
Zasięg:
• na powierzchni	4700 Mm @ 6 węzłów (powierzchnia) 100 Mm @ 5 węzłów (zanurzenie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu R-1 – seria niewielkich amerykańskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego wybudowanych dla marynarki amerykańskiej oraz Peru, których konstrukcje różniły się w pewnym stopniu, w zależności od producenta partii jednostek. Jednokadłubowe okręty wybudowane przez stocznię Electric Boat był zbliżone konstrukcyjnie do jednostek typu O z dodatkiem wyrzutni torpedowych kalibru 21" (533 mm) oraz stałym działem. Okręty wybudowane dla Peru zostały zbudowane z wykorzystaniem materiałów zgromadzonych dla anulowanych jednostek typu S. Okręty te zostały na nowo wyposażone w latach 1935-1936 oraz 1955-1956, a także zmieniono ich nazwy na „Islay”, „Casma”, „Pacocha” i „Arica” w 1957 roku, po czym wycofano ze służby w roku 1960.

R-6 został pocięty w 1936 roku, pozostałe jednostki jednak przetrwały do drugiej wojny światowej. R-3, R-17 i R-19 zostały przekazane Royal Navy w ramach Lend-Lease, po czym zmieniono ich oznaczenie na P-511, P-512 i P-514 (przypadkowo staranowany przez trałowiec „Georgian” 21 czerwca 1942 roku). R-12 służący do celów szkoleniowych 12 czerwca 1943 roku zatonął w pobliżu Key West. Pozostałe jednostki zostały pocięte w roku 1946.

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 174-175. ISBN 1-85109-563-2.