Tim Henman

Tim Henman
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

6 września 1974
Oksford

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1993

Zakończenie kariery

23 września 2007

Trener

Larry Stefanki (2001−2003)
Paul Annacone (2003−2007)

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

4 (7 sierpnia 2002)

Australian Open

4R (2000−2002)

Roland Garros

SF (2004)

Wimbledon

SF (1998, 1999, 2001, 2002)

US Open

SF (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

62 (21 lutego 2001)

Australian Open

1R (1996−1998)

Roland Garros

3R (1996)

Wimbledon

2R (1994)

US Open

2R (1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 tenis ziemny
(gra podwójna)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) − brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.

W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.

W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.

W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.

W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.

Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).

W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–17)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 5 stycznia 1997 Doha Twarda Stany Zjednoczone Jim Courier 5:7, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 1. 12 stycznia 1997 Sydney Twarda Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 6:1
Finalista 2. 23 lutego 1997 Antwerpia Twarda (hala) Szwajcaria Marc Rosset 2:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca 2. 14 września 1997 Taszkent Twarda Szwajcaria Marc Rosset 7:6(2), 6:4
Finalista 3. 18 stycznia 1998 Sydney Twarda Słowacja Karol Kučera 5:7, 4:6
Finalista 4. 2 sierpnia 1998 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 20 września 1998 Taszkent Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow 7:5, 6:4
Zwycięzca 4. 11 października 1998 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:4, 6:3, 3:6, 6:4
Finalista 5. 10 stycznia 1999 Doha Twarda Niemcy Rainer Schüttler 4:6, 7:5, 1:6
Finalista 6. 21 lutego 1999 Rotterdam Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 2:6, 6:7(3)
Finalista 7. 13 czerwca 1999 Londyn (Queen’s) Trawiasta Stany Zjednoczone Pete Sampras 7:6(1), 4:6, 6:7(4)
Finalista 8. 10 października 1999 Bazylea Dywanowa (hala) Słowacja Karol Kučera 4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2)
Finalista 9. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala) Francja Cédric Pioline 7:6(3), 4:6, 6:7(4)
Finalista 10. 12 marca 2000 Scottsdale Twarda Australia Lleyton Hewitt 4:6, 6:7(2)
Finalista 11. 13 sierpnia 2000 Cincinnati Twarda Szwecja Thomas Enqvist 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 5. 15 października 2000 Wiedeń Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas 6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 6. 26 listopada 2000 Brighton Twarda (hala) Słowacja Dominik Hrbatý 6:2, 6:2
Zwycięzca 7. 18 lutego 2001 Kopenhaga Twarda (hala) Szwecja Andreas Vinciguerra 6:3, 6:4
Finalista 12. 17 czerwca 2001 Londyn (Queen’s) Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 6:7(3), 6:7(3)
Zwycięzca 8. 28 października 2001 Bazylea Dywanowa (hala) Szwajcaria Roger Federer 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca 9. 6 stycznia 2002 Adelaide Twarda Australia Mark Philippoussis 6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista 13. 24 lutego 2002 Rotterdam Twarda (hala) Francja Nicolas Escudé 6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista 14. 17 marca 2002 Indian Wells Twarda Australia Lleyton Hewitt 1:6, 2:6
Finalista 15. 16 czerwca 2002 Londyn (Queen’s) Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 6:4, 1:6, 4:6
Zwycięzca 10. 3 sierpnia 2003 Waszyngton Twarda Chile Fernando González 6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 2 listopada 2003 Paryż Twarda (hala) Rumunia Andrei Pavel 6:2, 7:6(6), 7:6(2)
Finalista 16. 21 marca 2004 Indian Wells Twarda Szwajcaria Roger Federer 3:6, 3:6
Finalista 17. 8 października 2006 Tokio Twarda Szwajcaria Roger Federer 3:6, 3:6

Gra podwójna (4–2)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 28 lipca 1996 Atlanta Twarda Wielka Brytania Neil Broad Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca 1. 5 października 1997 Bazylea Dywanowa (hala) Szwajcaria Marc Rosset Niemcy Karsten Braasch
Stany Zjednoczone Jim Grabb
7:6, 6:7, 7:6
Zwycięzca 2. 28 lutego 1999 Londyn Dywanowa (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski Zimbabwe Byron Black
Południowa Afryka Wayne Ferreira
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 3. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo Ceglana Francja Olivier Delaître Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:2, 6:3
Finalista 2. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
7:5, 2:6, 3:6
Zwycięzca 4. 25 kwietnia 2004 Monte Carlo Ceglana Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić Argentyna Gastón Etlis
Argentyna Martín Rodríguez
7:5, 6:2

Przypisy

  1. Marcin Motyka: To oni tworzyli historię. Poczet mistrzów i medalistów igrzysk olimpijskich w tenisie. sportowefakty.wp.pl, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
  2. Łukasz Roszak: Henman komentatorem telewizyjnym. sportowefakty.wp.pl, 12 kwietnia 2008. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).

Bibliografia

  • Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-20]  (ang.).
  • Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-20]  (ang.).
  • Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-20]  (ang.).
  • Profil na stronie Sports-Reference. sports-reference.com. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2012)]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Złoci medaliści
Srebrni medaliści
Brązowi medaliści
Identyfikatory zewnętrzne:
  • Olympedia: 99