Gin

Gin – destylowany napój alkoholowy, którego charakterystyczny smak pochodzi od szyszkojagód jałowca pospolitego.

Po destylacji powinien zawierać 35% – 40% alkoholu^[1]. Dry gin i London dry gin to jego dwa najpopularniejsze rodzaje.

Zazwyczaj jest mieszany z innymi napojami, by złagodzić cierpki i gorzki smak. Jest jednym z najbardziej popularnych napojów alkoholowych używanych do drinków. Uznawany za alkohol dający się mieszać ze wszystkim, najczęściej z tonikiem (gin z tonikiem), ew. sokiem (napojem) cytrynowym lub pomarańczowym (tzw. Tom Collins/Tom Collins). Natomiast gin wymieszany z wermutem daje w efekcie martini^[2].

Historia

Gin powstał w XVII w. w dawnych Niderlandach (dzisiaj: Holandia i część Belgii) pod nazwą Jenever (Genever / Genièvre). Popularność zyskał zaś w Anglii, pod skróconą nazwą Gin, dokąd dotarł głównie za sprawą Wilhelma III^[3]. Jest znakomitym aperitifem. Początkowo, z racji bardzo liberalnych przepisów dotyczących wytwarzania, jednoznacznie kojarzony jako najtańszy alkohol dla najniższych sfer. Renomę zyskał pod koniec XVIII w. Gin z tonikiem uważany jest za napój, który pozwolił Brytyjczykom zająć i utrzymać Indie. Wszystko dzięki chininie zawartej w toniku, która chroniła żołnierzy przed malarią^[4].

Zobacz multimedia związane z tematem: Gin

Zobacz hasło gin w Wikisłowniku

Przypisy